Artact Qc
o ArtactQc ζωγραφίζει.
Με την βοήθεια του Photoshop αποτυπώνει την πολιτική κατάσταση στο Québec του Καναδά και αφιερώνει το εργο του στον αγώνα κατα του νεο-φιλελευθερισμού που “ροκανίζει” την κοινωνία. Οι εικόνες φυσικά θα μπορούσαν να μιλούν για κάθε γωνιά του πλανήτη, μιας και ο αυταρχισμός και η καταστολή ειναι παντού το ίδιο.
Πολιτική και πολιτικοί, καταστολή,βία,κατευθυνόμενα ΜΜΕ, επιχειρηματίες, εργατες και αίμα. (περισσότερα…)
Classics in Lego
Mike Stimpson “Photographer of plastic “,
O Mike Stimpson, είναι ερασιτέχνης φωτογράφος και στον ελευθερο χρόνο κατασκεύαζει τις πιό εμβληματικές φωτογραφίες του 20ου αιώνα… με Lego. To πασίγνωστο παιχνίδι-τουβλακι- για κατασκευές.
Ο Stimpson περνά απειρες ώρες κατασκευάζοντας τα μοντέλα, παίζοντας με το φώς και την υψηλή ανάλυση. Παραδέχεται κάποια λάθη αλλα οπως λέει και ο ίδιος «τα Lego» είναι ότι έχω. Όπως το χαμόγελο των Βιετναμέζων [3] ή τον μοναχό που αυτοπυρπολήθηκε[15].Ήθελε χρόνια να φτιάξει τον Che αλλα η lego δεν είχε τον κατάλληλο μπερέ, ως που βρήκε κατι παραπλήσιο σε μια συλλεκτική έκδοση ενός μίμου. (περισσότερα…)
Τα χαμένα αρνητικά του Ισπανικού εμφυλίου
Το 1936 μεταβαίνει στην εμπόλεμη Ισπανία, ένας απο τους πρωτοπόρους πολεμικούς ανταποκριτές, Ο Robert Capa, μαζί με την σύντροφό του Gerda Taro και τον συνεργάτη του David Seymour.
Τάσσονται συνειδητά υπέρ των δημοκρατικών, διανύουν την χώρα φωτογραφίζοντας την φρίκη ενός καταστροφικού εμφυλίου στα πρόσωπα των πολιτοφυλακων, των αμάχων και στο τέλος των προσφύγων….
Φωτογραφίζουν τον Χεμινγουέι και τον Λόρκα, την «Πασιονάρια» αλλα και τον διάσημο «Στρατιώτη που πέφτει» , ίσως η πιο αναγνωρίσιμηφωτογραφία που θα αποτελέσει πεδίο διαμάχης αναμεσα σε φωτογράφους για την αυθεντικότητα της. Η φωτογραφία δείχνει πολιτοφύλακα των δημοκρατικών- κατα πάσα πιθανότητα του POUM- να πέφτει προς τα πίσω, τη στιγμή που δέχεται σφαίρα, σε λόφο κοντά στην Κόρδοβα το 1936. Οταν η φωτογραφία δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο γαλλικό περιοδικό «Vu», προκάλεσε αίσθηση. Αν και ο βιογράφος του Κάπα, Ρίτσαρντ Ουέλαν, κατέθεσε πειστικά στοιχεία, που αποδεικνύουν την αυθεντικότητα της σκηνής, οι υπόνοιες παραμένουν.
Το 1939, ο Robert Capa θα βρεθεί στην Γαλλία, αλλά με την είσοδο των Ναζί εγκαταλείπει την ευρώπη και μαζί μια βαλίτσα με 4000 περίπου αρνητικά. Την παραδίδει στον Ούγγρο βοηθό του, ζητώντας του να την διασώσει. Εκείνος, λίγο πριν την εισβολή, παραδίδει την βαλίτσα σε εναν Μεξικανό στρατηγό/ διπλωμάτη και θα χαθούν τα ίχνη της για 57 χρόνια. Τα «χαμένα αρνητικά» του Capa, της Taro και του Seymour θα αποτελούν μύθο στον κύκλο των φωτορεπόρτερ, και ο ίδιος ο Capa μεχρι τον θάνατό του τα θεωρούσε χαμένα.
Το 1995, μία επιστολή που υπογράφει ένας μεξικάνος κινηματογραφιστής προς τον καθηγητή Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημείου της Πόλης της Νέας Υόρκης, αναφέρει πως 3 μικρές χαρτονένιες βαλίτσες με αρνητικά περιήλθαν στην κατοχή του απο τον θείο του, τον στρατηγό Φρανσίσκο Αγκιλάρ Γκονζάλες που υπηρετούσε ως πρόξενος στην Μασσαλία πριν τον πόλεμο.
Η βαλίτσα έγινε γνωστή ως » η Μεξικάνικη βαλίτσα»
Τα αρνητικά πέρασαν στα χέρια του αδερφού του Capa και απο κει το 2007 στο Διεθνές Κέντρο Φωτογραφίας, όπου οι ειδικοί διαπίστωσαν οτι τα 126 ρολά φίλμ ηταν σε αναπάντεχα καλή κατασταση.
Για την ιστορία των πολεμικών ανταποκριτών, ο Capa σκοτώθηκε απο νάρκη, καλύπτωντας τον πρώτο πόλεμο στην Ινδοκίνα to 1954. Η Gerda Taro σκοτώθηκε το 1937 κάπου δυτικά της Μαδρίτης σε συγκρουση με τεθορακισμένο όχημα και ο Seymour απο πυρά στον πόλεμο του Σουέζ το 1956.
Μανικάκος
Το παρόν συναντά το παρελθόν
απο mail του φίλου Ankan
το κείμενο ειναι απο το Designisthis
Το παρόν συναντά το παρελθόν μέσα από την φωτογραφική δουλειά του Sergey Larenkov.
Ο Ρώσος φωτογράφος και γραφίστας Sergey Larenkov έχει ξεκινήσει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον project.
Χρησιμοποιώντας Photoshop συνενώνει παλιές φωτογραφίες από την περίοδο του B παγκοσμίου πολέμου με σύγχρονες φωτογραφίες του ίδιου ακριβώς σημείου σε διάφορες τοποθεσίες της Ευρώπης. Τo έργο του Larenkov ανανεώνεται συνεχώς στο online ημερολόγιο που διατηρεί. Στις φωτογραφίες που έχει αναρτήσει έως τώρα διακρίνονται σημεία από το Βερολίνο, την Πράγα, την Βιέννη, την Αγία Πετρούπολη και άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις.
Η δουλειά που έχει γίνει με το Photoshop είναι εκπληκτική, όπως επίσης εξαιρετικό είναι και το ταίριασμα των φωτογραφιών που έχουν τραβηχτεί από την ίδια ακριβώς γωνία και έχουν συνενωθεί δίνοντας ένα πολύ ισχυρό οπτικό αποτέλεσμα.
Οι εικόνες από τις παλιές φωτογραφίες μοιάζουν σαν φαντάσματα του παρελθόντος και θυμίζουν σκοτεινές για την Ευρώπη εποχές που οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουν ζήσει ποτέ. Η αντιπαράθεση των πανομοιότυπων τοποθεσιών του τότε με το τώρα σοκάρει, θυμίζοντας μας πόσο λίγος χρόνος έχει περάσει από την εποχή του πολέμου και πόσο γρήγορα αλλάζει ο κόσμος. Κάθε εικόνα αξίζει κυριολεκτικά 1000 λέξεις.
Ο Larenkov επισημαίνει στο ημερολόγιο του: «Η ιστορία κρύβει πολύ τρομακτικές σελίδες. Το να επιστρέφεις στο παρόν είναι πιο ευχάριστο απο το να ταξιδεύεις στο παρελθόν….»
Η ειρήνη είναι η αρετή του πολιτισμού. Ο πόλεμος είναι το έγκλημα του.
Victor Hugo
sergey-larenkov.livejournal.com
Μανικάκος
Tου κόσμου η μάνα
αφιερωμένο στου κόσμου τη μάνα….
Just as two breaths become one breath,
As two whispers become a cry,
Miracle before us lies,
The glory of a new-born child.
These half-closed eyes already see,
Looking without looking within.
A testament of truth before, before our eyes.
The glory of a new-born child.
This place, where life’s long path begins,
If they be princes, queens, or kings,
Laid helpless here at mother’s side,
The glory of a new-born child.
Armand Amar & Sinead o’ Conor
μανικάκος