Soléa Montoya
Απο τότε πέρασαν κοντα 80 χρόνια. Η λήθη απλώθηκε πάνω σε δικαίους και αδίκους κι αυτοί που χάθηκαν φύγανε με την πίκρα στα χείλη κι οι τοτινοί νικητές είναι και τώρα νικητές και τα χρόνια πέρασαν κι οι πληγές κρύφτηκαν κάτω απο καινούρια ρούχα. Ογδόντα χρόνια, μια ζωή ολάκερη κι η Ισπανία της εφηβείας και του ονείρου κείτεται νεκρή στην αγορά.
Καθώς ο ήλιος, λίγο πριν χαθεί πίσω απο της Γρανάδας τον ορίζοντα, βάφει χρυσοκόκκινα τα σπιτάκια του Αλμπαισίν, οι γεροτσιγγάνοι σιγοτραγουδούν την μπαλάντα της ταφής του ποιητή τους Λόρκα…. (περισσότερα…)
τραγούδι Επιτάφιο κι Επαναστατικό
γεννήθηκε ισπανός
αν έχει η φλόγα εθνικότητα
«κουβαλάμε έναν καινούργιο κόσμο μες στις καρδιές μας.
Αυτός ο κόσμος γεννιέται αυτή τη στιγμή που μιλάμε».
(περισσότερα…)
Η Κηδεία ενός Αιρετικού
Ο επίλογος απο το βιβλίο του Abel Paz “Ντουρρούτι , η κοινωνική επανάσταση στην Ισπανία (β’ μέρος 1933-1936)”
«Να τι πρέπει να κάνουμε με τον Ντουρούτι. Να οργανώσουμε μια παγκόσμια συνάντηση αφιερωμένη στη μνήμη του και να του φτιάξουμε ένα τεράστιο ξύλινο άγαλμα. Ύστερα να καθίσουμε κάτω και για και για μια βδομάδα να διηγούμαστε όλες τις ιστορίες που ξέρουμε γι αυτόν. Και στο τέλος της συνάντησης να βάλουμε φωτιά στο άγαλμα και να στήσουμε γύρω του μια μεγάλη γιορτή.» –Abel Paz Θεσσαλονικη 1996
[…] (περισσότερα…)
Η Ισπανικη Επανάσταση του ’36- Μ.Μπούκτσιν
Ένας Κριτικός Απολογισμός
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Εύα Πέππα
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
Δεκέμβρης 1995
Ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα υπάρχει μια αβέβαιη, ενδιάμεση ζώνη που ενίοτε συγκεντρώνει ό,τι αληθινά υπάρχει στον πρώτο και την δεύτερη. Η Ισπανία, που πριν από πενήντα χρόνια συνταράχτηκε από μια επανάσταση με παγκόσμια ιστορική σημασία, υπήρξε κάτι τέτοιο – μια σπάνια περίπτωση στην οποία επαληθεύτηκαν τα πιο γενναιόδωρα, σχεδόν μυθικά, όνειρα για την ελευθερία εκατομμυρίων ισπανών εργατών, αγροτών και διανοουμένων. Για την σύντομη εκείνη περίοδο, σχεδόν για μια φωτεινή στιγμή, ο κόσμος στάθηκε ακίνητος, με κομμένη την ανάσα, ενώ οι κόκκινες σημαίες του επαναστατικού σοσιαλισμού και οι μαυροκόκκινες του αναρχοσυνδικαλισμού ανέμιζαν πάνω από τις στέγες όλων σχεδόν των μεγάλων πόλεων και χιλιάδων χωριών της Ισπανίας. (περισσότερα…)
Μια Εβδομάδα Αγωνίας (13-19 Ιουλίου 1936)
Στην Ισπανία του 1936, η νεαρά Δημοκρατία η οποία μετρά μόλις 5 χρόνια ύπαρξης πασχίζει να θέσει τις βάσεις μιας μοντέρνας δημοκρατίας.
Αλλά οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει το νέο καθεστώς για την ανάπτυξη της χώρας που λιμνάζει σε μια κοσμική οπισθοδρόμηση μοιάζουν αξεπέραστες.
Στη γερασμένη Ισπανία, πιο πολύ αγροτική παρά αστική οι κοινωνικές ανισότητες αναπτύχθηκαν σε βάθος αιώνων το μίσος ανάμεσα στις τάξεις
έχει βαθιές ρίζες και τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι πολύ μεγάλα.
Το Φλεβάρη η Αριστερά,συνασπισμένη στο Λαϊκό Μέτωπο θριαμβεύει.
Οι δεξιοί αντιδρούν.
Η ακροδεξιά απαντά με άμεσες δράσεις και η αριστερά αντεπιτίθεται.
Η κοινωνική αναταραχή επιδεινώνεται.
Η πολιτική βγαίνει κυριολεκτικά στο δρόμο.
Ακολουθούν ταραχές στις πόλεις και απόπειρες δολοφονιών και από τις 2 πλευρές.
Η ασταμάτητη κλιμάκωση της βίας κορυφώνεται τον Ιούλη με τη δολοφονία του κοινοβουλευτικού ηγέτη της ακροδεξιάς, Κάλβο Σοτέλο. *
Ο Άμπελ Πάζ στο βιβλίο-βιογραφία “Ντουρρούτι , η κοινωνική επανάσταση στην Ισπανία» μας περιγράφει τις τελευταίες μέρες πρίν την έκρηξη του εμφυλίου.[1] (περισσότερα…)
Τα χαμένα αρνητικά του Ισπανικού εμφυλίου
Το 1936 μεταβαίνει στην εμπόλεμη Ισπανία, ένας απο τους πρωτοπόρους πολεμικούς ανταποκριτές, Ο Robert Capa, μαζί με την σύντροφό του Gerda Taro και τον συνεργάτη του David Seymour.
Τάσσονται συνειδητά υπέρ των δημοκρατικών, διανύουν την χώρα φωτογραφίζοντας την φρίκη ενός καταστροφικού εμφυλίου στα πρόσωπα των πολιτοφυλακων, των αμάχων και στο τέλος των προσφύγων….
Φωτογραφίζουν τον Χεμινγουέι και τον Λόρκα, την «Πασιονάρια» αλλα και τον διάσημο «Στρατιώτη που πέφτει» , ίσως η πιο αναγνωρίσιμηφωτογραφία που θα αποτελέσει πεδίο διαμάχης αναμεσα σε φωτογράφους για την αυθεντικότητα της. Η φωτογραφία δείχνει πολιτοφύλακα των δημοκρατικών- κατα πάσα πιθανότητα του POUM- να πέφτει προς τα πίσω, τη στιγμή που δέχεται σφαίρα, σε λόφο κοντά στην Κόρδοβα το 1936. Οταν η φωτογραφία δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο γαλλικό περιοδικό «Vu», προκάλεσε αίσθηση. Αν και ο βιογράφος του Κάπα, Ρίτσαρντ Ουέλαν, κατέθεσε πειστικά στοιχεία, που αποδεικνύουν την αυθεντικότητα της σκηνής, οι υπόνοιες παραμένουν.
- Robert Capa, Falling Republican Militiaman, Spain 1936
Το 1939, ο Robert Capa θα βρεθεί στην Γαλλία, αλλά με την είσοδο των Ναζί εγκαταλείπει την ευρώπη και μαζί μια βαλίτσα με 4000 περίπου αρνητικά. Την παραδίδει στον Ούγγρο βοηθό του, ζητώντας του να την διασώσει. Εκείνος, λίγο πριν την εισβολή, παραδίδει την βαλίτσα σε εναν Μεξικανό στρατηγό/ διπλωμάτη και θα χαθούν τα ίχνη της για 57 χρόνια. Τα «χαμένα αρνητικά» του Capa, της Taro και του Seymour θα αποτελούν μύθο στον κύκλο των φωτορεπόρτερ, και ο ίδιος ο Capa μεχρι τον θάνατό του τα θεωρούσε χαμένα.
Το 1995, μία επιστολή που υπογράφει ένας μεξικάνος κινηματογραφιστής προς τον καθηγητή Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημείου της Πόλης της Νέας Υόρκης, αναφέρει πως 3 μικρές χαρτονένιες βαλίτσες με αρνητικά περιήλθαν στην κατοχή του απο τον θείο του, τον στρατηγό Φρανσίσκο Αγκιλάρ Γκονζάλες που υπηρετούσε ως πρόξενος στην Μασσαλία πριν τον πόλεμο.
Η βαλίτσα έγινε γνωστή ως » η Μεξικάνικη βαλίτσα»
«Η Μεξικάνικη Βαλίτσα»
Τα αρνητικά πέρασαν στα χέρια του αδερφού του Capa και απο κει το 2007 στο Διεθνές Κέντρο Φωτογραφίας, όπου οι ειδικοί διαπίστωσαν οτι τα 126 ρολά φίλμ ηταν σε αναπάντεχα καλή κατασταση.
Για την ιστορία των πολεμικών ανταποκριτών, ο Capa σκοτώθηκε απο νάρκη, καλύπτωντας τον πρώτο πόλεμο στην Ινδοκίνα to 1954. Η Gerda Taro σκοτώθηκε το 1937 κάπου δυτικά της Μαδρίτης σε συγκρουση με τεθορακισμένο όχημα και ο Seymour απο πυρά στον πόλεμο του Σουέζ το 1956.
Ισπανοί πρόσφυγες σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην πόλη Μπράμ της Γαλλίας.Oι φωτογραφίες του Capa είναι απο τα ελαχιστα ντοκουμέντα που σώζονται απο αυτη την αγνωστη πλευρα του ισπανικού εμφυλίου. -Robert Capa
Μανικάκος
El Solidario Ⓐ
*ο αλληλέγγυος. Los Solidarios ήταν η, εντός CNT, οργάνωση την οποία δημιούργησαν ο Ντουρούτι κι ο Ασκάσο με την πρώτη επιστροφή τους στην Ισπανία, με σκοπό να απαντήσουν στη βία της εξουσίας.
απο τον Βραχόκηπο
Ο Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου του 1896 στο Λεόν ,μια ορεινή περιοχή στην κεντρική βόρεια Ισπανία. Ο πατέρας του ήταν εργάτης των σιδηρόδρομων και χαρακτήριζε τον εαυτό του ως ελευθεριακό σοσιαλιστή.
Ο Μπουεναβεντούρα παράτησε το σχολείο στα 14 του χρόνια και πήγε να εργαστεί ως μαθητευόμενος μηχανικός στον σιδηροδρομικό σταθμό του Λεόν, το 1917 η Γενική ένωση εργατών (U.G.T) κήρυξε απεργία των εργατών σιδηρόδρομων του βορρά. Ο Ντουρρούτι έπαιξε ενεργό ρόλο σε αυτή την απεργία , η οποία μετατράπηκε σε γενική απεργία όταν η κυβέρνηση αρνήθηκε να αποδεχθεί τους όρους της συμφωνίας στην οποία κατέληξαν οι εργοδότες και η Ένωση. Η γενική απεργία κράτησε τρεις μέρες και συντριβή από το Στράτο, απολογισμός ήταν 70 νεκροί, 500 τραυματίες και επιπλέον 2000 εργάτες που φυλακίστηκαν από την κυβέρνηση. Η κτηνωδία του Ισπανικού κράτους είχε ένα βαθύ και διαρκή αντίκτυπο πάνω στον νεαρό Ντουρρούτι. (περισσότερα…)
Η εξέγερση στις Αστούριες
* Πάρθηκε από την ιστοσελίδα της libcom.org Ελληνική μετάφραση «ούτε θεός-ούτε αφέντης», 7 Γενάρη 2008. Δημοσιεύεται και στο http://ngnm.vrahokipos.net
Μια σύντομη μελέτη-παρουσίαση της εξέγερσης των ανθρακωρύχων στις Αστούριες της Ισπανίας το 1934. Αρχίζοντας ως μέρος μιας πανεθνικής γενικής απεργίας, η εξέγερση εξελίχθηκε σε μια από πιο εκτεταμένες εξεγέρσεις στην προεπαναστατική περίοδο.
Μανού Κοπριτάκος
μανικάκος
Μανού Κοπριτάκος 