Μια ενενηντάρα κασέτα
απο το blog Εδω δεν υπάρχει άσυλο
Τα πράγματα είναι πολύ απλά γι΄αυτό και μοιάζουν τόσο μπερδεμένα: ανήκουμε σε μια γενιά που μεγάλωσε με την πλάτη στον τοίχο.
Δεν ξεκινήσαμε εμείς τις φασαρίες -εμείς απλώς θέλαμε να μας αφήσουν ήσυχους. Να ακούμε τη μουσική μας, να ντυνόμαστε όπως γουστάρουμε, ν΄ανατινάζουμε τα μαλλιά μας όποτε μάς έκανε κέφι, να χορεύουμε μόνοι μας κι όχι δεμένοι κόμπο με τη γκόμενα….
Αυτά θέλαμε…
Κι εμφανίστηκαν κάτι τύποι που μας βρίζανε για τη μουσική μας, για το ντύσιμό μας, για τις απόψεις μας. Τι ζόρι τραβάγανε –ποτέ δεν πήραμε είδηση!
Κι εμφανίστηκαν οι πολίτες που αγανακτούσαν επειδή δε γραφτήκαμε στο κόμμα και δεν τραγουδάγαμε αντάρτικα στην ταβέρνα αλλά προτιμούσαμε να ξημερωνόμαστε σε εξώπορτες πολυκατοικιών μετρώντας τα ψαροκόκαλα που σέρνανε τις γάτες από τα κεφάλια.
Κι εμφανίστηκαν οι κομματικές νεολαίες μαζί με τους συντρόφους οικοδόμους για να πάρουν την εργολαβία από τους ασφαλίτες της χούντας -μάς πλάκωναν στην κατήχηση μετά ξύλου. Γιατί δεν ασχολούνταν με την πάρτη τους –ποτέ δεν καταλάβαμε!
Κι όταν είπαμε «σιγά ρε μάγκες –έτσι όπως το πάτε θα μας πηδήξετε όρθιους!» βγήκαν απέναντι για να μας απαγορεύσουν ακόμα και τη διαμαρτυρία. Πλατεία Εξαρχείων, Μάης του ’85: «Απαγορεύεται η πορεία αλλά και συγκέντρωση στο χώρο της πλατείας, η οποία εξάλλου δεν σας προσφέρει άσυλο. Και εφ’ όσον τολμήστε να φωνάξτε συνθήματα όπως – μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι – τότε θα συλληφθείτε και θα ισοπεδωθείτε!!» Λίγο παρακάτω ήταν το Χημείο, κλειστήκαμε μέσα, είπαμε οτι θ΄ανατινάξουμε το κέντρο της πόλης αν κάνουν πώς μας πλησιάζουν, τα υπόλοιπα είναι γνωστά….
Πορευτήκαμε σε τεθλασμένες -μιζέριας και αδεκαρίας γωνία- αλλά καταφέραμε να επιβιώσουμε, αυτή ήταν όλη η ιστορία μας. Κι αυτοί είμαστε, αν ψάχνεις για ήρωες κοίτα στις προηγούμενες γενιές, στους έγκλειστους του Πολυτεχνείου, στους Λαμπράκηδες, στην ΑΕΚ του Τρόντζου και του Αμερικάνου ξέρω ‘γω… Εμείς λέγαμε «όχι άλλοι ήρωες» και «αυτό που βλέπεις, αυτό θα πάρεις» και «κάντο μόνος σου» -μην περιμένεις από τους άλλους.
Κι ούτε που θα άκουγες τίποτα πλέον για εμάς αν δεν εμφανίζονταν ξανά οι περίεργοι τύποι.
Οι οποίοι αποφάσισαν εκ των υστέρων ποια μουσική γουστάραμε τότε και τι βλέπαμε στους σινεμάδες, πώς ντυνόμασταν, τι πιστεύαμε, ποιοι ήμασταν στην τελική ανάλυση!
Αποφάσισαν μετά από μας, για μας!
Δεν ξεκινήσαμε εμείς αυτή την ιστορία -εμείς απλώς θέλαμε να μας αφήσουν ήσυχους. Κι αντί γι΄αυτό βρεθήκαμε ν΄αναρωτιόμαστε, σε παρέες και μέσα από το ίντερνετ: «λες ρε πούστη να κάνουμε λάθος; λες να ήταν έτσι τα πράγματα; μήπως εμείς δεν τα θυμόμαστε σωστά;»
Ε, όχι ρε μάγκες –δε θα μας τρελάνετε τώρα στα τελειώματα!
Έτσι κι αλλιώς ποτέ και πουθενά δεν υπήρχε άσυλο –με την πλάτη στον τοίχο μονίμως και «πουθενά να τρέξουμε, πουθενά να κρυφτούμε».
Αν νομίσατε οτι θα μας ξεφορτωθείτε τόσο εύκολα, λυπάμαι –δεν φεύγουμε από το πάρτι χωρίς να παίξουμε τη δική μας κασέτα. Όχι τίποτα δηλαδή, είναι και δικό μας το πάρτι –κατάλαβες;
Αυτό λοιπόν είναι το ντοκιμαντέρ που ξεκινήσαμε, η δική μας κασέτα. Με τα δικά μας συγκροτήματα. Villa 21, Yell o Yell, Metro Decay, Anti Troppau Council, Last Drive, Flowers of Romance, Magic De Spell, Forward Music Quintet, Stress, No Man’s Land, South of no North, Ex Humans, Χωρίς Περιδέραιο, Γενιά του Χάους, ΑΝΤΙ, Libido Blume, Not 2 without 3, Sex Beat, R.R. Hearse, Ανυπόφορους, Αντίδραση, Αρνάκια κι ότι γουστάρουμε στην τελική! Κι άλλους διάφορους που τους ψάχνουμε και θα τους βρούμε στη συνέχεια και σημαντικές μούρες της εποχής επειδή αυτή η κασέτα θα έχει αφήγηση.
Υπάρχει καμιά αντίρρηση;
«Οι Πάνκς τα σπάνε!»*
* απο τον Κενό Φάκελο
Το 1984, οι εφημερίδες της εποχής «ανακαλύπτουν» το «νέο εσωτερικό εχθρό» τους πανκς. «Αφορμή» τα επεισόδια έξω από την ΑΣΟΕΕ για τη μη παραχώρηση της σχολής για μια πανκ συναυλία αλληλεγγύης σε πολιτικούς κρατούμενους από φοιτητές της ΚΝΕ. Την επόμενη μέρα ενδεικτικά είναι τα ρεπορτάζ του τύπου τα οποία στην ουσία προανήγγειλαν τις «επιχειρήσεις αρετή». Στις 14 Σεπτεμβρίου 1984, σ’ένα τρομολαγνικό δισέλιδο του «Έθνους» που έφερε τον εύγλωττο τίτλο: «Και τώρα οι… “Σιού”. Εξάρχεια: μετά τα ναρκωτικά και τους αναρχικούς, ήρθαν οι πανκς με τα ξυρισμένα κεφάλια», διαβάζουμε στο ρεπορτάζ της δημοσιογράφου Καρίνας Λάμψα: «…με μαλλιά κομμένα σαν βούρτσα, βαμμένα συχνά σε διάφορα χρώματα, ζητιανεύουν, φοβίζουν τους ηλικιωμένους, παρατάνε μπουκάλια μπίρας εδώ κι εκεί και κατουράνε δημόσια όπου βρουν».
Όλα αυτά αφορούν μια παρέα 20 πιτσιρικάδων με το μεγαλύτερο να μην είναι πάνω από 17-18 χρονών. Πράγματα μάλλον αστεία σήμερα, φοβερά και τρομερά όμως τότε για μια κοινωνία που ταύτιζε τα «ευρωπαϊκά όνειρά» της με τον πιο συντηρητικό «ευπρεπισμό» και σοκαριζόταν αφάνταστα από κάθε ενδυματολογική ή κομωτική «ιδιαιτερότητα». Κεντρική ιδέα του δημοσιεύματος ήταν η «ανάγκη εκκαθάρισης της περιοχής από τους περιθωριακούς». Τις ίδιες ακριβώς μέρες συγκροτούνταν η ΕΛ.ΑΣ., με την ενοποίηση Αστυνομίας Πόλεων και Χωροφυλακής. Η «εκκαθάριση των Εξαρχείων» θα αποτελέσει έτσι κι ένα «test drive» για τη διαπίστωση (και επίδειξη) των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του νέου σώματος.
Εξάρχεια: 35 χρόνια πολιορκία, «αρετή» και αστυνομική βία.
μανικάκος
ποστ αναπολάδα αφιερωμένο σε κατι ρομαντικούς γκαραζοπάνκιδες ξεχασμένους στα 8O’s….
Μανού Κοπριτάκος
μανικάκος
Μανού Κοπριτάκος 
Ροκ, ρέ!!!
http://g-agios.blogspot.com/search/label/Rock
30/11/2011 στο 16:27
Και δεν τα σπάμε;
30/11/2011 στο 16:29
Εμένα μ’αρέσουν οι χοροί που χρειάζονται 2 για να τους χορέψεις πάντως…
30/11/2011 στο 16:39
ειναι που δεν προλαβες τα 8Ο’s ρε πιπίνι…..
30/11/2011 στο 16:40
Ίσα-ίσα, τότε «άνθισαν» τα πάρτυ σε σπίτια φίλων, οι χοροί «μπλουζ» -όπως εσφαλμένα λέγαμε τότες-, τα φλερτάκια, κι όλα αυτά που χαρακτήρισαν την γενιά των 80’ς…
(Άααχ, τί ωραία χρόνια κι εκείνα, τα κοπέλια μας να δούμε ήντα σκ@τ@ θα προλάβουν 😦 )
30/11/2011 στο 16:46
πες τα βρε Ά.Γ.ιε με τον ξενέρωτο…
30/11/2011 στο 16:49
έ οι δα…. κι η μανα μου απτο 60 για μπλουζ μου ελεγε….
30/11/2011 στο 16:53
Που τους θυμήθηκες;
Από τότε έχω να τους ακούσω….. 🙂
30/11/2011 στο 18:10
Απίστευτη κομματάρα!
Κι εγώ αυτό ήθελα να ανεβάσω, αλλά με πρόλαβες!!!
🙂
22/12/2011 στο 16:16
Όλοι οι χοροί έχουν την χάρη τους και αυτοί που θέλουν μόνο 2 και οι πιο ελεύθεροι 😉
30/11/2011 στο 16:57
Αρνάκια!!!!
30/11/2011 στο 16:55
μπεεεε ε ε ε 😀 😀 😀 😀 😀
30/11/2011 στο 16:56
Πάρε άλλη μια αγαπημένη 80λα!!!
30/11/2011 στο 16:59
😀
30/11/2011 στο 17:06
30/11/2011 στο 17:07
Ο τύπος που κινηματογράφησε και αυτός που τα ανέβασε είναι μεγάλα παλικάρια… 🙂
30/11/2011 στο 17:26
πανκ , βια, χαος κ αναρχια!
30/11/2011 στο 17:02
…και το ΧΤ στην μια….
30/11/2011 στο 17:05
χαχαχαχα
30/11/2011 στο 17:08
κάτι τέτοιο δηλαδή…
30/11/2011 στο 17:18
Ενημερωτικά, βγήκε η απόφαση που αφορούσε την υποτιθέμενης ληστεία της Εθνικής στην Εύβοια. Οι 2 κατηγορούμενοι θα αφεθούν ελεύθεροι μετά από 14 μήνες.
30/11/2011 στο 17:14
ωραια νεα! ευχαριστουμε!
30/11/2011 στο 17:21
“Οι άνθρωποι που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα είναι πολύ ενοχλητικοί, ιδιαίτερα για εμάς που τα ξέρουμε όλα”.
Mark Twain (1835-1910), Αμερικανός συγγραφέας.
Y.Γ. Μανικάκο sorry που μπήκα μόνο ν’ αφήσω αυτό το άσχετο. Θα φύγω αμέσως. 🙂
Σαν σήμερα, πριν από 176 χρόνια γεννήθηκε ο Mark Twain.
30/11/2011 στο 17:44
Μπείτε όσο προλαβαίνετε να δείτε και το εξαίρετο google doodle
30/11/2011 στο 18:22
Καρεκλάδες και πανκιά μετανοείτε: 😈 😈 😈
30/11/2011 στο 20:33
Μερες που ‘τανε και είναι …
30/11/2011 στο 21:27
ε ας προσφέρω κι εγώ το κατιτίς μου μια και έπιασα 2 δεκαετίες… 🙂 δε μου έφτανε μια… το έχω βάλει άλλωστε και σε άλλο ποστ και αυτή την κασετούλα την είχα λιώσει 🙂 http://www.youtube.com/watch?v=kQ2SHTiCRuQ
30/11/2011 στο 23:25
το γνωστό αγαπημένο μου συγκρότημα μακράν της εποχής… 🙂 το ακούω και σήμερα με τρελή ευχαρίστηση…
30/11/2011 στο 23:27
και ναι τους άκουγα live στα σχολεία μας… τα τυχερά όταν πηγαίνεις σε σχολείο σε κωλοσυγκρότημα σχολείων… http://www.youtube.com/watch?v=NgIoOWeq2q4
30/11/2011 στο 23:30
Και φυσικά παραπάνω δε βλέπω αναφορά στο άλλο ιστορικό συγκρότημα… http://www.youtube.com/watch?v=4pM1tFaUYeI
30/11/2011 στο 23:32
και φυσικά δεν ξεχνάμε ένα ακομα συγκρότημα με το οποίο μεγαλώσαμε…!!!!!!!!! επίσης, τυχερή να τους βλέπω λάιβ μια ολόκληρη ζωή… 🙂 (κι ελπίζω να ησυχάσω τώρα…) http://www.youtube.com/watch?v=1X9NC7Lqov4&feature=related
30/11/2011 στο 23:34
Πω πω!!!Μουσικές!!! 😀 😀 😀
30/11/2011 στο 23:37
:)))))))))))))))))))) άσε τώρα που ησυχασα γιατί θα κολλήσει το θρέντι πάλι…
30/11/2011 στο 23:44
άντε λίγο ακόμα… http://www.youtube.com/watch?v=SCdWvBhne3A&feature=related
30/11/2011 στο 23:47
Χαχαχα, αυτά τα θρεντς είναι για να κολλάνε 😉
Αφιερωμένο στον πρόεδρο που δεν παίζει στα μουσικά θρεντ κιλλς!! 🙂
30/11/2011 στο 23:51
Από Σαλόνικα αρχές ’80
30/11/2011 στο 23:45
Λάθος αυτό
30/11/2011 στο 23:48
ω γιες… και να μην ξεχάσουμε και τους: http://www.youtube.com/watch?v=0gf6TvLnZsA&feature=related
30/11/2011 στο 23:50
να μας αφησουν ησυχους
ποσο αληθεια κρυβει αυτη η κουβεντα κι ας γκρινιαζουμε ολοι για τον καναπε (των αλλων…)
εγω θυμαμαι τους πρωτους πανκ που ειδα στο Βερολινο. Ειχα εντυπωσιαστει με τα μαλλια τους τα οποια συχνα ειχαν και περισσοτερο του ενος χρωματα, πραγματικα αριστουργηματα. Για να μην χαλανε οταν μπαινοβγαιναν στο τραινο επρεπε να σκυβουν, κατι που μου φαινοταν πως χαλαγε τo cool image που ειχαν κατα τ’αλλα. Τοτε ειχα την απορια ποση ωρα θελουν για να τα στεραιωνουν ετσι καθε πρωι 🙂
30/11/2011 στο 23:59
εμένα πάλι η απορία μου ήταν γιατί στο πόγκο έπρεπε να πέφτουν και ροχάλες :))))) θυμάμαι μια συναυλία στις αρχές των 90ς που κάποιος ανέβηκε στο μικρόφωνο και είπε οτι έχασε την μπύρα του και αν κάποιος τη δει να του τη δώσει… Ξαφνικά έφυγαν καμια 30 μπύρες στον αέρα προς τα πάνω του… 😀
01/12/2011 στο 00:31
αυτο με τις μπυρες κατι μου θυμιζει… εχω δει σιγουρα το βιντεο, ή καποιον να το διηγειται σε βιντεο (ή ταινια ισως;) αλλα δεν μου ερχονται τωρα λεπτομερειες
τοτε στο Βερολινο, το αλλο που μου εκανε εντυπωση στο ντυσιμο τους ηταν τα πολλαπλα σκισμενα καλτσον το ενα πανω στο αλλο στις κοπελλες και το μακιγιαζ σε αντρες και γυναικες.
Σκεφτομουν τοτε πως θα ηταν αδιανοητο να κυκλοφορησει κανενας ετσι στην Αθηνα εκεινα τα χρονια, οπου ο μικροαστικος καθωσπρεπισμος στο ντυσιμο ηταν πολλαπλασιος του σημερινου.
01/12/2011 στο 01:15
εγώ πάλι θυμάμαι στην Αθήνα κόσμο ντυμένο έτσι… 🙂 όπως και μακιγιαρισμένα αγόρια… με το κλασικό γκόθικ μακιγιάζ… μάλλον ήσουν σε λάθος περιοχή 🙂
01/12/2011 στο 02:02
Ίγκυ ρε!!! :ΡΡ
01/12/2011 στο 00:24
Αιντε γεροντια, καντε το τεστ
http://perierga.gr/2011/10/%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CE%BD-%CE%BE%CE%AD%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7/
01/12/2011 στο 00:58
για να σου κανω ενα τεστ μνημης τωρα ιδου η απορια:
εχω την αισθηση πως το στυλο στην φωτο ειναι μεταγενεστερο (η μυτη ηταν πιο κοντη, με δυο λογια αυτο που απεικονιζεται δεν ειναι το bic της εποχης), κανω λαθος;
01/12/2011 στο 01:29
Εγω παντως γερασα……
Γιατι θυμαμαι ακριβως πως το ενα υπηρξε εργαλειο για το αλλο…. 😉
Ελπιζω να σε βοηθησα demonio…
Χαμογελατε…
01/12/2011 στο 01:36
@Anton666, με τι μία το βρήκα το τεστ, ν’ ανησυχώ? 🙂
01/12/2011 στο 09:05
Καλημερα.Ενταξει μην ανησυχεις.Απλα κανε συχνα εξετασεις και μην τρως φαγητα με αλατι.
01/12/2011 στο 10:21
Γεια σου Anton, θ’ ακολουθήσω την συμβουλή σου 😉
01/12/2011 στο 10:42
Γενικα το bic της εποχης δεν ειχε αυτο «ασημενιο» καλυμμα.Η μυτη του εβγαινε κατευθειαν απο τον πλαστικο σωλημα.Υπηρχαν βεβαια και τα αδιαφανη bic που ειχαν κιτρινο το χρωμα του σωληνα.Παντως καποια στιγμη στη δεκαετια πρεπει να ‘ρθαν και τα bic της εικονας.Απλα θελω να προσθεσω οτι οι κασεττες σχεδον παντα ηταν maxell ή TDK…
01/12/2011 στο 01:38
αχ άμα σας πω ότι μέχρι πριν λίγα χρόνια χρησιμοποιούσα ακόμα κασέτες; 2-3 χρονια πριν ας πούμε για τη δουλειά μου. Έκανα αμάν να βρω να αγοράσω άδειες…
01/12/2011 στο 02:04
να μη σας πω ότι στο θεματάκι κασέτα και μπικ κολλάει και το σελοτέιπ… 🙂
01/12/2011 στο 02:05
ναι κι εγω αυτα τα bic θυμαμαι τοτε, οπως και τα κιτρινα 🙂 βεβαιως και τις κασεττες που λες.
01/12/2011 στο 20:49
Τα καλυτερα κινουμενα σχεδια ολων των εποχων!
01/12/2011 στο 01:41
Χαζή απορία.
Κοιμούνται μόνο μπρούμυτα;
01/12/2011 στο 07:26
όι! έχουν ειδικά μαξιλάρια σε σχήμα σουρωτήρι… 🙂
01/12/2011 στο 22:58
Να το πάρει το ποταμάκι!
Τέλη δεκαετίας του 70′ έχω αυθεντική 90 κασέτα από Live των Led Zeppelin στο San Francisco, νομίζω από συναυλία του 73′. Μου την έφερε Έλληνας φίλος από την Βοστόνη.
Η αξία της ανεκτίμητη βέβαια, ήταν ίσως και το πιο…hot έργο τέχνης 🙂
Έπαιζε όλη μέρα στο αυτοκίνητο, ανοιχτά παράθυρα και τέρμα τα γκάζια δλδ!
Αλλά μου διέρρηξαν το αυτοκίνητο και κλέψανε ΜΟΝΟ αυτή τη κασέτα…
Έφαγα τον κόσμο, αλλά μάταια. Κάποιος άλλος φίλος ROCKας έκανε τη δουλειά!
Τι θυμάμαι ρε παιδάκι μου πρωί-πρωί
Α ρε Μανικακο 😉
01/12/2011 στο 09:19
Led Zeppelin…εκτός από κορυφαίο συγκρότημα, ήταν και φίλοι, φίλοι με την πραγματική έννοια της λέξης…
01/12/2011 στο 09:29
Ευχαριστούμε πολύ για την αναδημοσίευση κι ελπίζουμε να σας αρέσει το τελικό αποτέλεσμα όταν θα κυκλοφορήσει.
Ήθελα μόνο να πω οτι στο ντοκυμαντέρ θα υπάρχουν βέβαια οι ΑΔΙΕΞΟΔΟ, απλώς, πριν κάνα χρόνο που έγραφα το κείμενο δεν είχα ακόμα κάνει επαφή μαζί τους (αυτό, διορθώθηκε όπως μπορεί να σας βεβαιώσει κι ένας κοινός μας γνωστός). Όποιος ενδιαφέρεται για τον πλήρη κατάλογο των συγκροτημάτων που θα περιληφθούν μπορεί να ανατρέξει στη σελίδα του ντοκυμαντέρ. Οι Deus ανήκουν περισσότερο στη δεκαετία του ’90 παρά σε αυτή του ’80, άρα, σαν σχήμα, δεν θα εμφανιστούν στο ντοκυμαντέρ. Όσοι προσπαθούμε να βγει αυτή η ταινία θα θέλαμε να έχουμε μουσικά ρεύματα (πανκ, ποστ, νιου γουέιβ) και όχι δεκαετίες, θα θέλαμε επίσης να καλύψουμε συγκροτήματα και εκτός Αθηνών. Όμως κάτι τέτοιο σημαίνει οτι θα έπρεπε να καταγράψουμε 50 με 60 συγκροτήματα (το λιγότερο). Δηλαδή ή θα έπρεπε να βγαίνουν τα συγκροτήματα, να λένε το όνομά τους και να φεύγουν τρέχοντας ή θα έπρεπε να γυρίσουμε μια ταινία διάρκειας 5-6 ωρών (κάτι σαν την Κομμούνα, ας πούμε). Αναγκαστήκαμε λοιπόν να θέσουμε περιορισμούς (μόνο δεκαετία ΄80, μόνο συγκροτήματα που δισκογράφησαν σε ανεξάρτητες εταιρείες, μόνο συγκροτήματα από την Αθήνα) και πάλι δύσκολα θα καταφέρουμε να μείνουμε στο 90λεπτο.
Ελπίζουμε αυτή η προσπάθεια να πάει καλά, όχι για άλλο λόγο μα επειδή γουστάρουμε τέτοιες μουσικές και θέλουμε να δούμε κι άλλα ντοκυμαντέρ να γίνονται, δίσκους να ξαναβγαίνουν, συναυλίες με επανεμφανίσεις… Η επιτυχία για μας θα είναι, μετά από 2-3 χρόνια, να κυκλοφορεί η άποψη «Το ‘Εδώ δεν υπάρχει άσυλο’ καλό ήταν για όταν βγήκε αλλά έχει πλέον ξεπεραστεί από όσα έγιναν στη συνέχεια».
Να είσαστε όλοι καλά.
01/12/2011 στο 12:32
Οτι θα διάβαζα μελό από ένανε καμιά 47-50 χρονώνε, και καλά πανκ, αναρχία και Παναχαϊκή,
ε αυτό δεν θα μπορούσα να το φανταστώ. Νοσταλγία λέει, μαλλί γυαλί και παντελόνι Lee, και μελόδραμα, «Η αλήθεια βρίσκεται στους Sex Pistols», που έλεγε και η βιντεοκασέτα.
Ασε που η κασέτα του δεν πιάνει μία, άμα δεν έχει μέσα Mushrooms …
Και που ‘στε. Τα Levi’s τα φτιάχνουνε στην Καλαμάτα.
01/12/2011 στο 13:08
εμενα λες 47-50 χρονωνε?
01/12/2011 στο 13:23
Οχι, πως θα μπορούσα, αφού δεν σε ξέρω. Αυτός όμως που γράφει αυτά τα νοσταλγικά τα μελό, για το 1980τόσο, αφού τα έζησε, λέει, πάνω-κάτω τόσο χρονώνε είναι σήμερα. Συμπέρασμα;;; Δεν ήξερε τι του γινόταν τότε, πανκ αναρχία και αρντάν, δεν ξέρει τι του γίνεται και σήμερα, πανκ νο ντεντ.
01/12/2011 στο 14:18
το συμπερασμα πως βγαινει δλδ οτι δεν ξερει τι του γινεται?
01/12/2011 στο 14:24
Ναι, εγώ είμαι αυτός και έχεις κάποιο δίκιο -δεν ξέρω τι μου γίνεται και ούτε τότε ήξερα- προτιμούσα ανέκαθεν τις αβεβαιότητες γι΄αυτό, μάλλον, δε με γράφανε στην ΚΝΕ.
Τώρα περί νοσταλγίας… αν θεωρείς οτι το παραπάνω κείμενο που περιγράφει μια άσχημη κατάσταση είναι νοσταλγικό, τι να πω; Όπως νομίζεις! Τα πάντα δεκτά κι ο μαζοχισμός επίσης. Εγώ πάντως δεν νοσταλγώ το ’80.
Punk’s not dead λέγανε το ’80 (λάθος τα έχεις μάθει). Πανκ, αναρχία και αρντάν -άμα γουστάρεις, περαστικά σου. Αλλά μίλα για την πάρτη σου -μην συμπεραίνεις για μένα.
01/12/2011 στο 14:28
Αμα εσύ είσαι αυτός που έγραψε αυτό
ε, εντάξει, τι να λέμε τώρα, ειδικά την τελευταία πρόταση.
Πέρασαν κοντά 30 χρόνια και αναρωτιέται ο συγγραφέας αν ήταν λάθος, και καπάκι φοβάται μην τρελαθεί που τα θυμάται έτσι όπως τα θυμάται.
Μάλιστα.
01/12/2011 στο 14:42
Καλό είναι να διαβάζεις ολόκληρο το κείμενο, για να μην εκτίθεσαι μετά. Ακριβώς από πάνω γράφω:
«Κι ούτε που θα άκουγες τίποτα πλέον για εμάς αν δεν εμφανίζονταν ξανά οι περίεργοι τύποι.
Οι οποίοι αποφάσισαν εκ των υστέρων ποια μουσική γουστάραμε τότε και τι βλέπαμε στους σινεμάδες, πώς ντυνόμασταν, τι πιστεύαμε, ποιοι ήμασταν στην τελική ανάλυση!
Αποφάσισαν μετά από μας, για μας!»
Αναφέρομαι στην αναβίωση του ’80 που επιχειρείται όπου κάποιοι «περίεργοι» του παρελθόντος αποφάσισαν να ξαναγράψουν τα βιώματά μας. Κι έτσι πλέον ροκ του ’80 θεωρείται ο Βασιλάκης ο Παπακωνσταντίνου, ο Μπουλάς κι ο Ζουγανέλης. Επίσης ροκ του ’80 θεωρούνται οι μουσικοί του ’70 (βλέπε Σιδηρόπουλος, Πουλικάκος κλπ). Τέλος, κυκλοφορεί αυτή η ωραία άποψη οτι το ’80 βλέπαμε μόνο Γαρδέλη, Μιχαλόπουλο και Ψάλτη. Λέω λοιπόν οτι ήταν κάπως αλλιώτικα τα πράγματα.
Αν τώρα σε πειράζει αυτό -ευχαρίστως να το σβήσω και να ζητήσω συγνώμη που το είπα. Μπορεί τελικά να ξέρεις καλύτερα από μένα για μένα!
01/12/2011 στο 14:58
Δεν σου αρέσουν τα μελό κι απ΄ότι βλέπω προτιμάς τις ταινίες με τον Πετρόχειλο -κρίμα, δεν έχουμε κάτι στα γούστα σου.
Οι Mushrooms ήταν Θεσσαλονίκη και η κασέτα έχει μόνο Αθήνα -στο επόμενο όμως ντοκυμαντέρ μπορείς να αναλάβεις την επιλογή των συγκροτημάτων, να μάς ξεστραβώσεις κιόλας.
Λιβάις από την Καλαμάτα φοράγανε οι πίτουρες το ’80 -για τους φτωχότερους υπήρχε η Αμερικάνικη Αγορά και τα μεταχειρισμένα.
Υ.Γ.: Τον 47-50 χρονώνε και καλά πανκ πού τον είδες; Δείξτον μου κι εμένα!
01/12/2011 στο 13:19
Ποιος είναι ο Πετρόχειλος που λες, δεν έχω ιδέα, πρώτη φορά τον ακούω.
Για τα Μανιτάρια, που ήταν οι μόνοι που μπορούσαν να σταθούν δίπλα στους Λαστ-Ντράιβ,
τι να σε πω, μαλακία σας που δεν τους βάζετε στο ντοκιμαντέρ, και θα βάλετε, υποθέτω, ένα σωρό ατάλαντους σκουπιδολάγνους άτεχνους και άσχετους πάνκηδες Αθηναίους.
Εξόν κι αν έχετε σκοπό να γυρίσετε ξεχωριστή ταινία για την σκηνή της Θεσσαλονίκης,
οπότε ευχαρίστως να σε ξεστραβώσω.
01/12/2011 στο 14:29
κανε ενα αφιερωμα για την σκηνη της Θεσ/νικης να γουσταρουμε και να μπουμε και στο ματι της Αθήνας….
01/12/2011 στο 14:39
Χεχεχεχεχε 🙂 Καλή ιδέα, αλλά αυτά δεν γίνονται από έναν άνθρωπο μοναχό του. Χρειάζονται πολλοί που να είναι πρόθυμοι να τρέξουν. Αν βρεθούν, ευχαρίστως να δώσω όλα τα υλικά από εκείνη την εποχή.
Ασχετο.
Τώρα εσείς δεν ανατριχιάζετε από τόση μαζεμένη αταλαντοσύνη;;;
Αφνοί θέλανε να γίνουνε Ramones με δυο ώρες πρόβα (οι πιο προχωρημένοι θέλανε να γίνουνε Fall).
Να σε πιάνει κατάθλιψη είναι, αυτό το πράγμα δεν ακούγεται:
01/12/2011 στο 15:03
ε να βοηθησουμε ολοι ρε παιδι μ’….
01/12/2011 στο 15:05
εμένα πάλι που ημουν σε τρυφερή ηλικία τότε πολύ μου άρεσαν… :ΡΡΡΡΡ
01/12/2011 στο 15:12
και όχι και Ramones με τόσο σύνθι… 🙂
01/12/2011 στο 15:18
Ξέρεις, κι εγώ ένας άνθρωπος μοναχός ξεκίνησα (εντάξει είχα και τη γυναίκα μου -κάντους δύο τους μοναχούς). Δεν περίμενα να έρθουν οι πρόθυμοι να με βρουν για να τους βάλω να τρέχουν για πάρτη μου. Τέλος πάντων, είπαμε, ο καθένας κάνει τη ζωή του όπως γουστάρει…
Το παράδειγμα αταλαντοσύνης που μου παραθέτεις είναι οι ΑΝΤΙ; Και το κομμάτι που βάζεις είναι το «Σταμάτα να μιλάς για θάνατο»; Να σε πληροφορήσω λοιπόν οτι οι ΑΝΤΙ είναι μέσα στα διαχρονικά πιο γνωστά ελληνικά συγκροτήματα στις χώρες της Ευρώπης κι επίσης έπαιξαν πανκ-νιου γούειβ μόνο με πλήκτρα και κιθάρα, χρόνια πριν το κάνουν οι 3 Johns ή οι Carter USM. Ότι κυκλοφορούσαν το ’80 εξαφανιζόταν σε χρόνο dt και το ίδιο αναμένεται να γίνει με τον δίσκο τους που βγαίνει αυτές τις μέρες.
Το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν ύμνος των καταλήψεων και ειδικότερα της κατάληψης του Πολυτεχνείου το ’90.
Άρα, όχι -δεν με πιάνει κατάθλιψη όταν το ακούω (ή μπορεί και να με πιάνει, όχι όμως λόγω της «αταλαντοσύνης» τους).
Από την άλλη, αφού λες για Mushrooms, είχα διαβάσει μια συνέντευξη του Ασκληπιού που έλεγε οτι μόνο στον πρώτο δίσκο παίζανε της προκοπής, μετά ήτανε συνέχεια χώμα οι περισσότεροι και βγαίνανε χάλια. Ο Ζαμπέτας το λέει αυτό -όχι εγώ, έτσι;
01/12/2011 στο 15:18
Οχι οι περισσότεροι. Μόνο ο Πλούτο ήταν χώμα (που πέθανε πριν 6-7 χρόνια). Παραδόξως το δεύτερο τους ήταν πολύ πιο σύνθετο από το πρώτο, και προσωπικά νομίζω ότι άνετα θα μπορούσε να σταθε’ι στο εξωτερικό.
Για τους ΑΝΤΙ που λες, πέστους, αν τυχόν σήμερα το βράδυ που θα γίνει η επανάσταση, όπως λένε, αν τυχόν βρέχει,
μήπως θα μπορούσαν να την μεταφέρουν σε κλειστό χώρο;;;
01/12/2011 στο 16:41
Υπέροχο άτομο είσαι! Μου κοτσάρεις την παπαριά του Πετρόχειλου από τη βιντεοκασέτα, αλλά δεν έχεις ιδέα περί Πετρόχειλου και μετά εγώ δεν ξέρω τι μου γίνεται!
Για τους Mushrooms, και για όλα τα συγκροτήματα δηλαδή, ο καθένας έχει τις προσωπικές του απόψεις -κι εγώ έχω τις δικές μου -αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με το ντοκυμαντέρ. Το ποιον θεωρεί ο καθένας τσουρούκι είναι υποκειμενικό, το ποιος όμως είχε μεγάλη δισκογραφική παρουσία και μάζευε κόσμο στις συναυλίες είναι αντικειμενικότερο κριτήριο. Αυτό το λάβαμε υπόψη μόνο σε πρώτη φάση, αναφορικά με την πληρότητα (για παράδειγμα, αν δεν βρίσκαμε κανέναν από τους Villa 21 θα είχαμε σημαντικό πρόβλημα, αν όμως δεν βρίσκαμε κανέναν από τους Clown, το πρόβλημα θα ήταν μικρότερο). Αυτό δεν σημαίνει οτι οι Clown ήταν χειρότεροι από τους Villa, απλώς οι δεύτεροι βγάλανε ένα σκασμό δίσκους και κάνανε ένα σωρό συναυλίες, ενώ οι πρώτοι είχαν μικρότερη παρουσία. Τελικά βέβαια, τους βρήκαμε όλους και πολύ χαρήκαμε γι΄αυτό.
Η υπόθεσή σου περί σκουπιδολάγνων και ατάλαντων Αθηναίων πάνκηδων είναι στον αέρα -δες ποια συγκροτήματα αναφέρονται και πες μου συγκεκριμένα ποιους θεωρείς τέτοιους. Πάντως, μεταξύ μας, δεν έχει η Αθήνα τη μοναδικότητα στην αταλαντοσύνη -και η Θεσσαλονίκη έχει βγάλει μπόλικα τσουρούκια. Όπως και κάθε πόλη βέβαια.
Ναι αμέ -θα γυρίσουμε ξεχωριστή ταινία για τη Θεσσαλονίκη του ΄80 αν πάει καλά αυτή και φέρει έσοδα για την επόμενη. Όταν βγει λοιπόν πήγαινε να την δεις για να μάς βοηθήσεις.
Είμαστε πάντα δεκτικοί στο ξεστράβωμα και τώρα δηλαδή, αν θέλεις να βγάλουμε κάποιους και να βάλουμε κάποιους άλλους πες το μας -μη ντρέπεσαι. Ή ακόμα καλύτερα, γύρνα τη εσύ την ταινία για τη Θεσσαλονίκη και ξεστράβωσέ μας -γιατί στην απέξω κι εγώ έχω βάλει τα γυαλιά στον Χάουαρντ Ντιβότο, ας πούμε, αλλά μουσική δεν έχω γράψει ποτέ μου!
01/12/2011 στο 14:47
Μπορείτε να συνεργαστείτε λοιπόν… για να μάθουμε κι άλλα για Σαλονίκη, μια και κάποιοι δεν ξέρουμε αρκετά… 🙂
01/12/2011 στο 14:57
Πρότεινα ήδη συνεργασία και για Άθηνα άμα θέλει το άτομο, γιατί το κόβω να γνωρίζει τα πάντα.
Μανικάκο, έχει βγει ήδη εκείνο το φοβερό ντοκυμαντέρ για τον Παπαντίνα που είναι Θεσσαλονίκη.
01/12/2011 στο 15:02
για καντο μας πασα….αντε,ολα εγω θα τα κανω επαε μεσα;;;;…..πφφφφφ 😀 😀 😀
01/12/2011 στο 15:07
Δεν το έχεις δει; Τρομερό ντοκυμαντέρ -αφορά 70ς βέβαια, αλλά αυτό δεν πάει να πει οτι είναι λιγότερο γαμάτο! Πάρε το τρέιλερ και ψάξτο -αμαρτία να μην το έχεις δει.
01/12/2011 στο 15:26
Ντιβότo; Mιλησε κανείς για Ντιβότο;
01/12/2011 στο 16:26
Χεiρουργείο ο μάστορας. Ε ναι, εδώ είμαι μαζί σου.
Να ‘μαστε σε επαφή, μη χαθούμε.
01/12/2011 στο 15:50
Ξέρεις που θα μας βρίσκεις -δε χανόμαστε.
01/12/2011 στο 15:56
εδω να συναντιεστε να μαθαινουμε και μεις τι παιζει….νταξ?
01/12/2011 στο 15:57
Ρε σεις, δεν το λέω γιατί με κόφτει καμιά επισκεψιμότητα -αλλά μετά από μερικές μέρες για να βρω το ποστ θα πρέπει να επιστρατεύσω τον Ζακ Υβ Κουστώ (που τυγχάνει και μακαρίτης) με το ρυθμό που ανανεώνεται αυτή η σελίδα! Αφού κι αυτό το ποστ σου το πέτυχα μέσα από τράκερ!
Έχουμε τη σελίδα του ντοκυμαντέρ για ενημέρωση
http://www.sportingsucks.blogspot.com/
έχουμε κι ένα φβ για σαχλμάρισμα
http://www.facebook.com/pages/%CE%95%CE%B4%CF%8E-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%AC%CF%83%CF%85%CE%BB%CE%BF/253302214713028
κάπου θα βρεθούμε…
01/12/2011 στο 16:03
Motorcycle boy, καλά κάνεις και τα λες! γιατι το’χουν ξεσκισει στις αναρτησεις το μπλογκι… 🙂
γενικα παντως, μπορεις να τικαρεις κατω απο ενα σχολιο (οταν το γραφεις δηλ) να «ειδοποιεισαι μεσω μειλ για σχολια που θα ακολουθησουν΄» για να εχεις επαφη με το παρον θρεντ
ή να το βρισκεις με «search» βαζοντας καποιες λεξεις-ετικετες που εχει (αν δε θυμασαι τον τιτλο :P)
και γενικα, να΄ρχεστε να πλακωνομαστε … γουσταρουμε!!
ΥΓ στο μελλον, μπορει να βαλουμε και κανα ποστ «battle of the punks» να γινει τση μουρλής! 😀
01/12/2011 στο 22:49
α..ρε παλιοΜανικάκη…με συγκίνησες…
(αν και μέταλο)
01/12/2011 στο 18:07
😀 😀 😀
01/12/2011 στο 18:35
Back door man -δε λέω, αλλά το Shot by both sides είναι τρισκαλύτερο.
01/12/2011 στο 18:15
Β.Μ. για όλους έλεγε ο Ασκληπιός -πού να ξέρω εγώ; Εκεί ήμουνα; Ο Πλούτο ήταν γειάσου από το πρώτο άλμπουμ, τέλος πάντων, δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία όλα αυτά, για μένα τουλάχιστον. Αν ο άλλος έχει πράμα να βγάλει θα το βγάλει όπως και να’χει. Κι αν είναι φλούδας, δεν πάει να ξέρει 10 καντάρια μουσική και να παίζει 3 όργανα με κάθε δάχτυλο; Φλούδας θα παραμείνει.
Για τους ΑΝΤΙ μάλλον δεν έχεις μεγάλη επαφή. Ας πούμε, στο κομμάτι που βάζεις, η βαβούρα που ακούγεται στην αρχή σε ντουντούκα είναι το «θα σας ισοπεδώσουμε» του Χοχτούλα, το είχε ηχογραφήσει ο Κώστας ο Παναγόπουλος με φορητό κασσετόφωνο πριν γίνει της κόφας στη συγκέντρωση του ’85. Και το κομμάτι το φτιάξανε για τις καταλήψεις του Χημείου. Οπότε, μάλλον τα εννοούσαν αυτά που τραγούδαγαν -για σκέψου το και έτσι. Μακάρι να υπήρχαν πολλά συγκροτήματα με τον τσαμπουκά των ΑΝΤΙ (μουσικά και κοινωνικά) και με το χιούμορ τους (αυτό θα το δεις στο ντοκυμαντέρ).
01/12/2011 στο 18:25
Τις «rock n’ roll βοήθειες» στον Rock FM τις θυμάστε παιδιά ;;
01/12/2011 στο 21:57
Με τον Δημητρακα ηταν η εκπομπη?
Χαμογελατε…
01/12/2011 στο 22:19
φυσικά και τις θυμόμαστε…
02/12/2011 στο 01:57
Περπατάνε δυο μαζί, ας πούμε ένας ψαγμένος κι ένας νέος.
Και ρωτάει ο νέος:
– Τι είναι πανκ;;;
Ο ψαγμένος βλέπει μπροστά του έναν κάδονε και τον κλωτσάει. Και λέει στο νέο:
– Αυτό είναι πανκ.
Ο νέος βλέπει τον δεύτερο κάδο στην σειρά. Και κλωτσώντας τον, λέει στον πρώτο:
-Α, ώστε αυτό είναι πανκ, σωστά;;;
Και λέει ο πρώτος:
-Οχι, αυτό είναι μόδα.
__________________________
Κι όποιος κατήλαβε, κατήλαβε.
Αντε καληνύχτα.
01/12/2011 στο 23:29
Τι μου θυμήσατε ρε νειάτα, την πρώτη μου αποβολή επειδή φορούσα καμπάνα και ναι είμαι στην κατηγορία «γερόντια» αφού η κασσέτα μτο στυλώ μου θυμίζουν πολλά.
Κάτι επίκαιρο ξεχάσαμε από τη groupara
02/12/2011 στο 10:42
Επανέρχομαι για να σας λινάρω τα νεώτερα νέα μας:
http://sportingsucks.blogspot.com/2011/12/no-asylum-here.html
22/12/2011 στο 14:22
ω ωραία νέα… νέα βιντεο, παλιοί αγαπημένοι μαζεμένοι, περιμένουμε τη συνέχεια με αγωνια 🙂
22/12/2011 στο 14:39
καλως τον!!! 😀
22/12/2011 στο 14:47